Free topic post: “Trikitixa, a closer look”

I sincerely believe that music grants a deep sense of fullfillment, one that improves life to limitless extents. This, though, is no wonder, since I am a musician myself -it would be rather counter-productive to go against the guild, dont you think?-. My most cherished instrument -of the few I own- is called “trikitixa”, a diathonic accordion typicial of the basque country, whose characteristic sound you must have surely heard. My intention with this post is to enlighten the reader with some deeper understanding of the instrument itself, the way it works, and some personal impressions.

Let us start with some history: The trikitixa is actually a variation of the diathonic button accordion, which has its roots in italy (incidentally, the main manufacturers are italian). Its “Diathonic” nature makes each an incredibly complicated product of luthiery, and thus they are quite costly, but, on the ther hand, if properly taken care of, they can outlast their owners. Because of this, it is not infrequent for the most veteran (and succesful) players to sport real vintages, antique models handed down from generation to generation in their families.

Here are some of the best trikitilaris of the past century, with models of the time.
Image taken from: http://www.absolutbilbao.com/festival-internacional-de-trikitixa-de-getxo/ (accessed: 19.20 13/12/2012)

The diathonic accordion was introduced in the late 19th century by french and italian sailors and/or railway workers, in a time its use was extending all over europe. The trikitixa was developed as the originals suffered some small modifications in tone and bass-notes (and later on the 20th century, also by adding 4 altered notes). It consists of two keyboards and a bellow; the one for the right hand bears individual sounds and the one in the left, chords in different octaves. The sounds are made when the air (either stored in the bellow or from the outside) is made to go through dual windpipes each containing a thin metal sheet, which are sealed in one side so as to isolate notes. These windpipes are covered by a plug connected to its corresponding button through a small lever, thus allowing to play one note at a time, or any combination wanted (so long as the harmonics allow it).

Description of each section with complementary images here.

Traditionally, it has been assotiated with folk music from the basque country, being present in most of the traditional song types (specially “fandango”, “arin-arin”, and “kopla”), and frequently played accompanied by a “pandero” (a hand-percutted frame-drum), though from the late seventies onwards it has been increasingly paired with unorthodox instruments so as to include it in many other genres (pop, rock, jazz, and so on). Here are some examples of the “old” and the “modern” songs:

“Odolaren boza” – Traditional march.

“Kalanbreak” – Pop-rock song by Gozategi.

Personally, I think that it is a complicate instrument to play. It is an acquired taste, one that requires constant practice lest the player get rusty and the fingers sloppy, and there have been cases of people quitting out of sheer frustration. Nevetheless, once it gets to you, it is enormously satisfactory to play it, because of the challenge it suposses. I’ve been playing it for 12 years already, and I still have vast amounts to learn, so that should give you a pretty accurate idea of how tough it is.

And that’s it. I hope you enjoyed it.

Media and references:

• https://www.youtube.com/watch?v=Z5mvcCZCTx8
• https://www.youtube.com/watch?v=RQZGVndHwUU
• http://www.trikitixa.net/
• http://www.absolutbilbao.com/festival-internacional-de-trikitixa-de-getxo/ (accessed: 19.20 13/12/2012)

¿Qué es el equivalente a la RAE en euskera?

Euskaltzaindia es la Real Academia de la Lengua Vasca, el equivalente a la Real Academia de La Lengua Española (RAE) en euskera fundada en 1919, cuyo primer presidente fue R.M. Azkue , fundador de la institución junto a  A. Campión, L. Eleizalde y J. Urquijo.

Está insitutción tiene como principales cometidos investigar y formular las leyes gramaticales de la lengua vasca, promover su uso y velar por los derechos de la lengua.

Los fines propios de la Academia se expresaron del siguiente modo en los primeros Estatutos de 1920:

1. Izkeraketz eta gizarteketz, euskera ayolaz landu ta yagoten zain egotea, Bazkun aunen elburua da: andik ere bere izena. (El fin de esta institución es velar por la lengua vasca, atendiendo intensamente a su cultivo, tanto en el orden filológico como en el social).
2. Zainbide bioi dagokienez, Sail bitan ere bereizturik euskaltzaiñak beren arloan diardukete; euskal-ikerleen sailean, ta yagoleenean, lagun bakoitza bietan dagokelarik. (En coherencia con ambos cometidos, la Academia comprende dos secciones, Filológica y Tutelar, y a ambas pueden pertenecer sus miembros).

Por ello, la academia consta de dos secciones, encargada cada una de desempeñar una de las funciones antes mencionadas: la Sección de Investigación y la Sección de Tutelaje.

Existen tres tipos de miembros pertenecientes a esta organización:

1. Los académicos de número, los que tienen voto y autoridad para tomar decisiones. Son 24, y cada uno representa un dialecto del euskera.
2. Los miembros honoríficos. Son 19 destacados investigadores de la lengua vasca.
3. Los miembros correspondientes. Se trata de 124 personas que colaboran en diferentes comisiones.

El actual presidente es Andrés Urrutia, quien lleva desempeñando su cargo desde el año 2005.

Referencias:

• Página oficial de la Euskaltzaindia
• Artículo de la Real Academia de la Lengua Vasca de Wikipedia
• Página Web de Euskara.euskadi.net

Famarik gabeko artea

Jean Nouvel 1945. urtean jaio zen Fumel deituriko Frantziako hegoaldeko herri txiki batean, Akitaniako lurraldetik hurbil, baina laster mugitu zen handik gertu dagoen Srlat herrira bere familiarekin batera. Bere haurtzaroa eraikuntza gotikoez beteriko Erdi Aroko herri txiki honetan eman zuen, garai hartako gerraosteko urritasun eta pobreziak markaturiko bizitzari aurre eginez.

Hogeita bat urterekin, Burdeosen ikasketak egin ondoren, Pariseko Arte Ederretako Goi-Mailako Eskolan onartua izan zen eta pintura ikasteari ekin zion, nahiz eta handik gutxira arkitektura hautatu zuen. Aldaketa honen zergatia alderdi ekonomikoari ezarri zion, berak beranduago esan zuen moduan: “En aquellos años no tenía apenas dinero y me pareció que la arquitectura sería una vía más práctica para ganarme la vida que la pintura”.

Garai hartan Parisen arnasten zen aireak ez zuen inongo zerikusirik izan orduarte izandako giro herritar eta konformistarekin; agerian zegoen inguruko eskola, unibertsitate eta lantegietan herritarrek orduko Charles de Gaulle presidentearen gobernu kontserbadorearen aurkako jarrera. Intelektualek, langileek eta ikasleek sustaturiko aldaketarako grina horrek 1968ko Maiatzeko iraultza ekarri zuen. Borroka honetan emandako istilu eta barrikadak albo batera utzita, eragin handia izan zuten Nouvel-engan eta bere artearengan ikasleen asanbleetatik atera ziren planteamendu sozialista eta utopikoek.

Bere unibertsitario garaian, Nouvel, Claude Parent izeneko arkitekto bakarti eta polemikoarekin lan egiten hasi zen; polemikotasun horren adibide bat dugu hormigoi armatuzko bunkerren edertasun eta plastizitatea goraipatzean, alegia. Horrela, 1972an lizentziatu zen eta jasotako influentzia iraultzaile eta heterodoxoek, 70. hamarkadako irudi nabarmenetako bat bihurtu zuen arkitektura eta politika munduan. Fama hau aprobetxatuz, 1976an “Arkitekto Frantsetsak 76ko maiatza” izeneko mugimendu progesista bat sortu zuen, arkitektoek hiriko politikan eta hondarearen gestioan erabakiak hartzeko garrantzia handiagoa aldarrikatzeko asmoz. Honen ostean, hurrengo urtean, Arkitekturako Sindikatoa sortu zuen.

Weeds: esperientzia ezberdin bat.

Beste postean azaldu dudan moduan, neuk aukeratutatako gaia Weeds telesaila izan da eta ez zaizkit suertatu arazo handirik hau egiterakoan nahiko erraza zelako dena.

Besterik gabe gogoratzeko, Weeds telesaila Agrestic deituriko fikziozko hiri batean kokatzen da. Telesailaren pertsonai nagusia Nancy Botwin da; alargun geratzen da, Judah bere senarra bihotzekoak jota hiltzen delako. Hortik aurrera duen bizimaila mantendu ahal izateko, marihuana saltzera behartut ikusten da. Erosleen artean bere auzokideak edota bere kontalaria eta abokatua daude. Telesailaren garrantzizko beste bi pertsonai Silas eta Shane dira; Nancyren semeak dira. Hirurak bizi dira Agresticken eta telesaila ikusten badugu hainbat egoera eta momentu paregabeak ikusiko ditugu. Nahiko atsegin dut telesail hau eta hau egitea erabaki dut.

Weeds zortzi denboraldi ditu bain seiri buruz egitea erabaki dut. Aipatzekoa da telesail hau arrakasta izan duela mundu osan zehar. Estatu Batuetan hasi, Latinoamerikara garatu eta Espainiara iritsiz; Europako beste hainbat hiritan ere telebistan agertuz. Beste datu interesgarria bat, antzezeleek lortu dituzten sarien zerrenda da: 2005ean Nancy Botwinek aktoresa hoberenaren saria irabazi zuen, 2006an Urrezko Globoen saria jaso zuen eta 2006an, telesailaren sortzailea, Jenji Kohanek gidoi hoberenaren saria irabazi zuen.

Erreferentzia nagusitzat Wikipedia bai Ingelesez bai Gaztelaniaz izan dut; hala ere, beste zenbait web-orri erabili ditutz denboraldien eta pertsonaien atala betetzeko.

Azkenik Weets telesaila gomendatu nahi dizuet guztiz entretenigarria delako eta gure eguneroko bizitzan gertatzen zaizkigun gauza asko bertan igortzen dira.

El concepto de préstamo y otros términos interrelacionados

El termino préstamo crea bastante polémica por su amplio y ambiguo significado, ya que como afirma Castillo Carballo (2006: 6) se suele utilizar para hacer referencia a cualquier elemento que surja como resultado de las relaciones interlingüísticas, con independencia de todas las puntualizaciones efectuadas. Del mismo modo, Gomez Capuz (2005: 9-10) señala que el concepto de préstamo resulta bastante ambiguo al ser un reflejo de los contactos entre las distintas sociedades y culturas, por lo que, al mismo tiempo, está relacionado con una multiplicidad de fenómenos como extranjerismo, calco, préstamo semántico, etc.

Sin embargo, otros autores como Louis Guilbert (1975: 92-93) usan el término extranjerismo para nombrar a las palabras procedentes de otras lenguas y distingue tres categorías por el grado de integración en la lengua: préstamos, xenismos y peregrinismos. El primero de ellos, estaría compuesto por extranjerismos que son plenamente aceptados por la sociedad, por lo que su uso se generaliza, y aparecen sin mayores problemas en los diccionarios de la lengua (jamón, guerra, tambor, izquierda). El uso de peregrinismos, por su parte, está generalizado entre los hablantes, pero estos siguen sintiéndolos como extranjeros, pero no tienen ningún problema para emplearlos ni para entenderlos (aftersun, crack, gay). Por último, los xenismos son aquellos que se mantienen como tales en la lengua, y los hablantes los tienen y reconocen fácilmente como extranjerismos (freak, reach, rider) (Alvar Ezquerra, 2005: 13).

Wikipedian idazten

Saiatu al zara inoiz Wikipedian artikuluren bat idazten? Nola egiten den ere ez dakizu? Artikulu honek horren berri emango dizu, Parisko Jean Baudrillard filosofoari buruzko ingelesezko artikuluaren itzulpena nola egin zen azaltzen duen artean. Wikipedian hainbat lan argitaratu direla esan beharrik ere ez da; tendentzia honi jarraiki, ordea, entziklopedia aske honetan Deustuko Unibertsitateak ere bere ekarpena egin nahi izan duela aipagarria da gutxienean. Zer dela eta?

Wikipedia: Comunidad educativa

Wiki es una palabra hawaiana que quiere decir “rápido”; sin embargo, su significado a cambiado gracias al surgimiento de la web 2.0 porque , actualmente, esta palabra se relaciona con páginas electrónicas que se editan en linea a traves de múltiples usuarios. La más famosa es Wikipedia: “wiki” (escrito en comunidad) y “pedia” del griego padeia (educación).

Como usuaria de Wikipedia puedo crear, modificar y borrar el contenido de una página de forma fácil y gratuita, además de ver los cambios realizados instantáneamente en la misma; también, me permite escribir en colaboración a través de la Web y recuperar fácilmente cualquier información anterior o posterior a mi colaboración.

Nickelback: Biografia

Gure taldeko artikulua Nickelback taldearen inguruan egingo dugu. Kanadako talde hau 1995an sortu zen, Hanna herrian, Albertan, eta harreskero jarraitzaile ugari izan ditu. Hori dela eta, taldea eta hau psatzen duten kideen informazioa zabalduz joan de Interneten bidez; baina, oso sarritan gertatzen den bezala, ez dago talde honen inguruko informaziorik euskaraz edo, egotekotan, ez da oso zehatza eta luzea ere.  Hau izan da Nickelback taldeari buruzko artikulua idazteko zergati garrantzitsuena.

Artikulu hori burutzeko, hainbat iturri eta erreferentzia jarraitu eta erabiltzea beharrezkoa dugu; horietako bat da Enyclopedia of World Biography web orrialdean aurki dezakeguna.

Ugariak izan daitezke orrialde edo informazio iturri bat lana egiteko egokiak direla pentsatzera eramaten dizuten arrazoiak: zelako luzeera duen, batzen duen informazioa sinesgarria izatea,  bilatzen diren datuak argi azaltzea… Horietako artikulua dugu aipatutakoa, World Biography-n argitaratutako.

Christmas Island, Wikitravel

Australiarena den Christmas Island, Indiako Ozeanoko uharteetako bat da. Uharte honi buruz egin dugu geure Wikipediako artikulua. Artikulua egiteko, erreferentzia ezberdinak erabili ditugu, horien artean Wiki teknologia erabiltzen duen Wikitravel proiektua. Wikitravel, bidaia-gida fidagarri, eguneratu, oso eta ireki bat lortzeko proiektua da. Erreferentzi legez erabili dugu Wikitravelen Christmas Islanderi buruz dagoen sarrera.

Sarrera edo artikulu honetan, uhartera bidaiatzeko erraztasunak eskaintzen dira; hala nola, heltzeko bideak, klima, egiteko gauzak, janaria… Artikulu honen datu asko garrantzitsuak dira, baita ezin bestekoak ere gaian kokatzeko eta uhartea hobeto ulertzeko. Horrez gain, Wikipediako artikulua osatzeko beste toki batzuetan agertzen ez den informazioa dago, eskaintzea garrantzitsua dena, oso lagungarria baita. Informazio hau, turistikoa da nagusiki, eta Christmas Island Tourism Associationen eskutik dator, beraz, fidagarria dela ondoriozta dezakegu.

Laburbilduz, erabilitako Wikitravelen artikulua baliagarria izan da Wikipediako sarrera osatzeko, informazio kopuruagatik zein iturri fidagarriengatik.

Argia, astekaria izatetik haratago

ARGIA [Zeruko Argia] astekaria Euskal Herri eta Iparraldean publikatzen den euskarazko aldizkari orokorra eta zaharrena da. Astero kaleratzen da eta gaurkotasunarekin lotutako gaiak sakontasunez lantzea da helburu nagusitzat duena. Gaur egun oso estuki lotuta dago bai bere Facebook , Twitter eta Youtubeko sare sozialetara. Hala ere esan beharra dago bere publikazio eta informazio gehiena bere orrialde propioan argitaratzen dela, Argia.comen. Aldizkarian gehian  aztertzen diren gaiak kultura, gizartea, hezkuntza, nazioartea , ekonomia eta euskara dira batik bat ,eta hauek ez dira beti Euskal Herriaren gainekoak izaten, bertan izan dezakeen eragina ere aztertzen duten arren.

Eskola Txikiak

Roser Boix-ek Eskola Txikiak arrainontziekin parekatzen ditu, dena ikusten eta entzuten delako. Eskola Txikien web orrialdean ikus daitekeen moduan, eskola hauetan ikasleek gela berean jarraitzen dute bizpahiru urtez, zaharrago naiz gazteago diren kideekin batera ikasiz, zeina oso aberasgarria eta baliagarria den doktorearen esanetan. Orrialdean ikus daitekeenez, Eskola Txikiak landa eremuetan dauden herri eskola euskaldunak dira. Arraroa, berezia eta ezohikoa dirudien arren, Gipuzkoan 26 dira modu honetan lan egiten duten eskolak; nola, baina?

Pilar Igarragirre euskara eta iberiaren arteko harremanaz mintzo

Pilar Iparragirrek dio euskarak ez duela iberiar penintsularen beste hizkuntzekin zerikusirik (latinetik eratorriak baitira). Iberiar hizkuntzaren zenbait arrasto izan ditzakela uste da, batez ere toponimiari dagokionez, baina, iberiera ulertzea lortzen ez den bitartean ezin da euskara iberierarekin erlazionatu. Ez da zehatza euskararen jatorria, izan ere ez dakigu zehazki zein urtetan sortu zen. Hainbat teoria izan dira euskararen jatorriaren inguruan, sorlekuaren inguruan batez ere, ez baitago argi Pirinioen inguruan sortu izan bazen (bertan mintzatu baita euskara milaka urteetan zehar) edo kaukasiar hizkuntzekin zerikusia duen, amazigerarenik edo iberierarekin erlazionatzen baita besteak beste.  Dena dela, Europako hizkuntzarik zaharrenatzat hartzen da euskara, erromatar inperioaren aurrekoa, eta beraz hizkuntza indoeuropearretatik at, nahiz eta latinaren, frantsesaren eta gaztelaniaren eragin handia izan, hizkuntza horiekiko ukipena dela eta.

Inguruko hizkuntzen eraginaz kanpo, euskarak ere aldaera anitz ditu bere baitan, euskalkiak deritzonak. Euskal lurraldeen geografia itxurabakoa dela eta, aldaerak eremu txikiak artzen dituzte eta ugariak izaten dira, herri batetik bestera ere suertatuz.  Aldaera guzti horiek ezagutu eta ulertzeko lan sakonak egin izan dira urteetan zehar, Euskaltzaindiaren Herri Hizkeren Atlasa batik bat. Horregatik izaten da hain gatxa euskararen mapa dialektologikoa edo hizkuntz atlasa egitea.

Historian zehar zenbait idazle saiatu dira lan hori betetzen, lehenengoa Manuel Larramendi izan zelarik 1729an, “El imposible vencido” lana argitaratu baitzuen Salamancan, Lanaren zailtasuna agerian usten zuelarik. Louis-Lucien Bonapartek ere, Napoleonen hilobak, egin zuen bere euskalkien banaketa baina azken sailkapena Koldo Zuazok egin du 1997an 6 euskalki bereiztuz: mendebaldekoa edo bizkaiera, gipuzkera edo erdialdekoa, nafarrera, nafar-lapurtera, ekialdeko nafarrera (Zaraitzuko eta Aezkoako hizkera barnean zelarik) eta zuberera.

Aurretiaz aipatutako aldaeren aniztasuna dela eta, idazleek arazoak zituzten, ez baitzuten argi zein euskalki erabili haien lanak euskaldun guztiek uler zitzaten. Arazo horrek ez zuen konpobidea jaso 1960ko hamarkadararte, euskara batua sortzeari ekin zenean, euskalkien zatiketa gainditzeko eresu estandarra sortzea erabaki zenean. 1968an Euskaltzaindiak Arantzazuko Batzarrean bilera egin zen, lehenengo arau multzoak finkatzeko eta gipuzkera eta lapurtera oinarritzat hartzea erabaki zuten. pizkanaka pizkana joan ziren euskara batua delako hizkuntza estandarra sortzen, eta horretan diardute, ez baitute lana oraindik bukatu.

• Pilar Iparragirre (2003-2-16). Euskara iberiarren hizkuntza?.Argia.com-en 2011ko 22ren 20an berreskuratua http://www.argia.com/argia-astekaria/1887/euskara-iberiarren-hizkuntza -en hartua.
• Euskaltzaindia (1994). Euskararen Herri Hizkeren Atlasa. Euskaltzaindia.net-en 2011ko 22aren 20an berreskuratua  http://www.euskaltzaindia.net/ehha-en hartua.

Hizkuntzen arteko ukipena ugarituz doa globalizazioaren erruz

Hizkuntzak eta hiztunak harremanetan daude, gizarte mailako arrazoi ezberdinak direla medio, herriek topo egiten dutelako. Munduan 6.000 hizkuntza inguru daude eta 200 estatu; beraz, hizkuntza ofizialez gain, asko izan daitezke herri bateko hizkuntzak eta ondorioz, munduko hizkuntzak ez dira isolatuak, ukipenean bizi dira. Hizkuntzen arteko harremanak zuzenak dira eta esan dezakegu mundua kokagune desberdinetan eleaniztuna denez, hizkuntza komunitateak etengabe gainjartzen direla. Ricardo Tavares-en esanetan:

La riqueza del idioma no tiene fronteras, y cada país revela su historia y realidad cultural cuando habla. Nada queda oculto.

Xabier Lete

Xabier Lete euskal kulturaren ikur nagusietako bat dugu. Euskal Filologia ikasten egonik, zuzena deritzot euskal poesiaren maisuari omenaldi xumetxo bat egitea. Ondorengo lerroekin horixe lortu nahi dut, Oiartzungo semeari omenaldia egitea eta bide batez, Lete ezagutzen zutenei Xabier ezagutzeko aukera ematea.

Etxepare Euskal Institutua

Hurrengo lerroetan Etxepare Euskal Institutuari buruz wikian egindako txostena laburbilduko dut, dauzkan sare sozial eta microblogging eta abarrei buruz hitz eginez. Sare sozialean esan daiteke nolabaiteko arrakasta izan duela, 255 lagunek. Twitterren, baina, ez du zorte bera 13 jarraitzaile soilik baititu, hori baie esan beharra dago duela gutxi hasi direla komunikazio tresna hau erabiltzen. Etxepare Euskal Institutua euskara eta euskal kulturaren kanpo zabalpenerako tresna eta euskara eta euskal kulturaren mundu zapalpena helburu duen Institutua da. 2009ko urtarrilaren 9an hasi du bere jarduna, Aizpea Goenagaren zuzendaritzapean. Bernart Etxeparek esan zuen “euskara jalgi adi plazara” leloaren bidetik, honakoak dira Institutuaren xedeak:

Euskararen aldaerak

Euskera berdin hitz egiten al da Gernikan eta Oiartzunen? Eta Baionan eta Aramaion? Zeberion eta Bermeon? Zure aitonak “pavo” hitza erabiltzen al du gizonei erreferitzeko? Amak eta amonak euskera bera dute? Horretaz hiotz egiten dugu guk Euskararen aldaerak klasean.

Busti zaitez euskal kulturaz Durangoko azokan!

Durangoko euskal liburu eta disko azoka ezta edonolako azoka arrunta, ez horixe! Urtez uzte Durangoko Landako erakustazokan egiten den 4000 metro karratuko euskal kulturaz jositako eremu paregabea da.

Azoka hau Durangoko Landako Erakustazokan izaten da urtez urte eta aurtengoa 45.edizioa izan da. Azokaren Web orrialdeak Gerediaga Elkartearen laguntza izan du besteak beste, eta honek ere bere web orrialde ofiziala du euskaraz eta gaztelaniaz egitaratua.

Artikulu honetan, Durangoko euskal liburu eta disko azokaren web orrialdearen nondik norakoak azalduko ditut, hots, zein sare sozialetan parte hartzen duen (Facebook), microblogging-a (Twitter) eta barnean dituen beste web orrialdeak (Durangoko azokaren web orrialdea eta Flickr). Sarean dituen kontu guzti hauek oso garrantzitsuak dira. Izan ere, jende dexentek hartzen du parte hauetan eta beraz, nahiko fidagarriak direla esan genezake informazioren aldetik.

Mia Wenjen-ek dioen bezala, “Facebook eta Twitter negozio kontuetarako oso lagungarriak dira”. Hori dela eta, Durangoko azokak arestian aipaturiko sare sozial hauek erabiltzen ditu.

Euskararen Herri Hizkeren Atlasa (EHHA)

Euskarazko hitzen aldaerak tokian toki ikusi nahi al dituzu? Ba al zenekien bi liburuki potolo daudela  aldaera horien jakinmina asebetetzeko?  Michelle Colinek dioen bezala Post-etan argitaratzen duzuna  zeu zara. Eta niri asko interesatzen zaidanez euskarak dituen aldaerak, horretaz mintzatu nahiz oraingoan.

“Eskuara, Eskuara, jalgi hadi plazara” B. Etxepare 1545. urtea

Deustuko Unibertsitatean bi ikasturte daramatzat eta beste hainbeste falta zaizkit burutzen ari naizen Euskal Filologiako gradua amaitzeko (dena ongi joateren kasu hipotetikoan jarrita, noski). 2009a aldaketa unibertsitarioen urtea izan zen dudarik gabe, izan ere, plan berria sartu zen egindako ikasketen balioa Europa osora zabaltzeko helburuarekin eta honek aldaketa asko eta nabariak ekarri dizkigu.

Lehen lizentziatura zena, orain gradu bihurtu da eta hori ez da izen aldaketa huts bat izan. Lehen esan bezala, ikasketak Europa mailara zabaltzea izan da helburua eta jakina zen horrek aldaketak ekarriko zituela. Batzuek aldaketak onuragarritzat jotzen dituzte, beste batzuk aldiz, guztiz kontra azaldu dira. Orain ez dira ematen lehen ematen ziren ikasgai berdinak eta hori gutxi balitz, metodologia zein ebaluazio sistemak guztiz aldatu dira.

Euskalkiak

Euskalki bat, euskararen dialektoetako bakoitza da, Harluxet Hiztegi Entziklopedikoaren eta Euskaltermen arabera. Euskal Herrian, tokian tokiko hizkerak ezberdinak dira, eta horrek hainbat arazo eta ikerketa sorrarazi ditu urteetan zehar. Horren ondorioz, euskalkien gaineko azterketen berri ematea komeniko litzateke.